UCZNIOSTWO

Jeśli oddałeś życie Panu Jezusowi i narodziłeś się na nowo, stałeś się tym samym Jego uczniem. Przeczytaj poniższe opracowanie i dowiedz się, na czym polega biblijne uczniostwo: co robić i jak zacząć.

I. UCZEŃ A WYZNAWCA

1. Pan Jezus POWOŁUJE uczniów, a nie wyznawców.

Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego
[Ewangelia Mateusza 28:19 BW]

UCZEŃ	WYZNAWCA
- naśladuje mistrza - uczy się od mistrza - upodabnia się do mistrza - robi to samo co mistrz - miłuje czynem i prawdą (1 J 3:18) - praktyk wiary - wzrasta w wierze - żyje wiarą - doświadcza Bożego prowadzenia - nabiera umiejętności praktycznych - czyni Bożą Wolę	- naśladuje innych wyznawców - uczy się od innych wyznawców - upodabnia się do innych wyznawców - robi to, co inni wyznawcy - miłuję słowem i językiem - teoretyk wiary - ciągle na tym samym poziomie wiary - odprawia rytuały, wiara to kultura i tradycja - ma niewiele świadectw Bożego działania - ciągle gromadzi wiedzę - nie czyni Woli, ale woła "Panie, Panie"

(…) Antiochii też po raz pierwszy uczniów nazwano chrześcijanami.
[Dzieje Apostolskie 11:26 UBG]

Teraz każdy może się okreslać chrześcijaninem, ale widzimy, że to uczniów nazwano chrześcijanami, a nie pewnych (niektórych) chrześcijan uczniami.

2. DUCH ŚWIĘTY WYSTARCZY UCZNIOWI

Każdy, kto otrzymał Ducha Świętego, ma to samo namaszczenie, aby działać jak Pan Jezus i się do niego upodabniać. Duch Święty jest dany, aby prowadzić uczniów, uczyć ich i wyposażać do działania. (przeczytaj więcej o roli Ducha Świętego)

Ale wy macie namaszczenie od Świętego i wiecie wszystko.

(…)Ale to namaszczenie, które otrzymaliście od niego, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył. Lecz jak to namaszczenie uczy was o wszystkim, a jest ono prawdziwe i nie jest kłamstwem i jak was nauczyło, tak w nim pozostaniecie.
[1 Jana 2:20+ 2:27 UBG]

Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
[2 List Piotra 1:1 UBG]

3. PODSTAWOWE NAKAZY SĄ DLA WSZYSTKICH UCZNIÓW

Każdy uczeń jest powołany do posłuszeństwa Duchowi Świętemu i do życia Świętym Życiem. Każdy uczeń jest powołany do głoszenia Ewangelii, czynienia uczniami i wielu innych spraw. Może to mieć inną formę i inny rozmach, ale misja zostaje taka sama.

Nie widzimy w Ewangeliach, aby Pan Jezus rozróżniał uczniów – ty się nadajesz do głoszenia Ewangelii, a ty nie musisz. Ty się nadajesz do modlenia o ludzi, a ty nie musisz. Ty będziesz prowadzony przez Ducha Świętego, a ty nie.

4. UCZEŃ BIBLIJNY TO SŁUGA

Pan Jezus wymaga od uczniów relacji sługa – Pan. Kto nazywa go swoim Panem, powinien robić to, co on nakazuje. W Biblii widzimy, że pan Jezus nakazywał swoim uczniom różne działania. To nie były prośby i zachęty, ale nakazy.

Dlaczego więc mówicie do mnie: Panie, Panie, a nie robicie tego, co mówię?
[Ewangelia Łukasza 6:46 UBG]

II. WYMAGANIA OD UCZNIA

Pan Jezus na kartach Ewangelii sprecyzował pewne wymagania do bycia Jego uczniem, oto niektóre z nich:

(…)Jeśli ktoś przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, a nawet swego życia, nie może być moim uczniem.

(…)Kto nie niesie swego krzyża, a idzie za mną, nie może być moim uczniem.

(…)Tak i każdy z was, kto nie wyrzeknie się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.

[Ewangelia Łukasza 14:26 + 14:27 + 14:33 UBG]

Te fragmenty mogą się wydawać radykalne, ale Pan Jezus oczekuje od swoich uczniów radykalności i oddania w życiu i służbie dla Niego. Bóg nie rozróżnia swoich uczniów na takich, którzy mają płacić cenę uczniostwa i takich, którzy nie mają.

Uczniostwo trzeba zacząć od uporządkowania życia, aby udało się wydzielić w nim czas i siły na pracę dla Królestwa Bożego.

Priorytetem dla ucznia musi być posłuszeństwo Bogu!

III. UCZEŃ NAŚLADOWCA

1. Biblijne uczniostwo to nie słuchanie w ławce, ale uczenie się w stylu praktykanta.

Obecnie możemy mieć kulturowo wpojony obraz, że uczeń to osoba, która siedzi w ławce w szkole lub na wykładzie w uczelni, gdzie tylko słucha i zapisuje notatki. W czasach Pana Jezusa wiele osób miało uczniów lub było czyimiś uczniami. Polegało to jednak na byciu praktykantem, a nie słuchaczem.

***Uczeń stolarza zanim będzie stolarzem będzie musiał spędzić wiele godzin z mistrzem przy pracy. Najpierw go obserwuje, później przy nim robi coraz trudniejsze czynności, aż w końcu staje się wyuczony i jest jak Jego mistrz i sam może czynić uczniem kolejnego praktykanta.***

Uczeń nie przewyższa swego mistrza. Lecz doskonały będzie każdy, kto będzie jak jego mistrz.
[Ewangelia Łukasza 6:40 UBG]

2. Uczeń uczy się tego, co każe mu Jego mistrz, a nie tego, na co ma ochotę.

***Wyobraźmy sobie ucznia piekarza, który mówi mistrzowi, żeby uczył go piec bułeczki, ale nie uczył piec chlebów. Uczeń nie chce się uczyć pieczenia chleba, bo nie lubi tego, nie czuje się w tym dobrze. Taki uczeń szybko wyleciałby ze szkolenia.***

Tak, jak w każdej szkole, czy praktyce, uczeń musi uczyć się wykonywać wszystko to, co robi jego mistrz (nawet to, na co nie ma ochoty), tak i uczeń Jezusa powinien pokornie uczyć się od Mistrza, aby stawać się jak on.

(…)Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.
[Ewangelia Mateusza 28:20 UBG]

3. Czynienie uczniami to nie tylko mówienie (np. jak chrzcić), ale też pokazywanie tego uczniom.

***Student medycyny po 3 latach studiów przeczytał wiele książek o wykonywaniu operacji, ale nigdy nie przeprowadzał żadnego zabiegu na człowieku, ani nie uczestniczył przy prawdziwym zabiegu. Czy będzie w stanie przeprowadzić samodzielnie operację wycięcia wyrostka? Nawet jeśli student pokona paniczny strach i stres oraz podejdzie do wykonywania tej operacji, ryzyko z nią związane będzie ogromne.***

Tak i uczeń Pana Jezusa, jeśli nagromadził wiedzy, a nie podejmował praktycznych działań związanych z czynieniem uczniami, będzie odczuwał przed takimi działaniami wielki stres, strach, obawy i poczucie, że się do tego nie nadaje. Wiedza teoretyczna, a praktyka to dwie zupełnie inne rzeczy.

4. SCHEMAT UCZENIA SIĘ

W praktycznie wszystkich dziedzinach uczenia się na świecie obserwujemy taki schemat / chronologię:

1. kurs teoretyczny -> 2. praktyka przy osobie doświadczonej -> 3. samodzielna praktyka pod kontrolą osoby doświadczonej -> 4. samodzielne działanie -> 5. uczenie innych

Dziś mamy mnóstwo kursów biblijnych, kazań w kościele, kazań w internecie, książek i dochodzi do zapętlenia kursów teoretycznych i rzadko kiedy przejścia na dalsze etapy nauki. Większa ilość wiedzy potęguje wymagania do samego siebie (obawa przed niepowodzeniem i krytyką, wyższe oczekiwania), co jeszcze bardziej utrudnia stawianie pierwszych praktycznych kroków w działaniach takich jak np. modlitwa wstawiennicza, modlenie o chorych, wypędzanie demonów, chrzczenie, głoszenie Ewangelii, publiczne nauczanie, przekazywanie proroctwa, interpretacji snów, języków itd.

IV. W CZYM NAŚLADOWAĆ PANA JEZUSA

1. UCZEŃ ROBI TO SAMO CO MISTRZ - TYLKO GORZEJ

Główne kwestie, które widzimy w życiu Pana Jezusa na kartach ewangelii to że:

1. Żył Świętym Życiem

2. Był posłuszny Ojcu

3. Głosił Ewengelię

4. Uzdrawiał chorych

5. Wyganiał demony

6. Czynił uczniami

2. Pan Jezus posłał uczniów, aby robili to samo

A przywoławszy swoich dwunastu uczniów, dał im moc nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i aby uzdrawiali wszystkie choroby i wszelkie słabości.

(…)Tych dwunastu posłał Jezus i nakazał im: Nie wchodźcie na drogę pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta Samarytan. Idźcie raczej do owiec zaginionych z domu Izraela. A idąc, głoście: Przybliżyło się królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, oczyszczajcie trędowatych, wskrzeszajcie umarłych, wypędzajcie demony. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie.
[Ewangelia Mateusza 10:1 + 10:5-8 UBG]

A Jezus, przywoławszy swoich dwunastu uczniów, dał im moc i władzę nad wszystkimi demonami i moc, aby uzdrawiali choroby. I rozesłał ich, żeby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.
[Ewangelia Łukasza 9:1-2 UBG]

A potem Pan wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu i rozesłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejsca, do którego sam miał przyjść.

(…)A gdy wejdziecie do jakiegoś miasta i przyjmą was, jedzcie, co przed wami położą; I uzdrawiajcie chorych, którzy w nim są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

(…)I siedemdziesięciu wróciło z radością, mówiąc: Panie, nawet demony nam się poddają ze względu na twoje imię. Wtedy powiedział do nich: Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Oto daję wam moc stąpania po wężach, skorpionach i po wszelkiej mocy nieprzyjaciela, a nic wam nie zaszkodzi.
[Ewangelia Łukasza 10:1 + 10:8-9 + 10:17-19]

V. UCZNIOWIE PO ZMARTWYCHWSTANIU

1. Jak działali uczniowie pana Jezusa po Jego Zmartwychwstaniu?

Główną księga Biblii, gdzie możemy przeczytać o działaniach podejmowanych przez uczniów Pana Jezusa w czasach Nowego Przymierza, są Dzieje Apostolskie. Jest tam najbliższy wzorzec funkcjonowania uczniów na dzisiejsze czasy. Najczęstsze czynności chrześcijańskie podejmowane przez pierwszych uczniów, o których czytamy w Dziejach Apostolskich to:

Prowadzenie przez Ducha Świętego: Uczniowie byli posłuszni Duchowi Świętemu, który dawał im polecenia. Potrafili rozróżnić Boży Głos oraz to, gdy Bóg mówił do nich przez aniołów, przez sny, słowa prorocze, tłumaczenie języków, wizje i inne sposoby. W Dziejach Apostolskich mamy co najmniej 16 fragmentów mówiących o ponadnaturalnym prowadzeniu. [prowadzenie Ducha Świętego]
Głoszenie Ewengelii: uczniowie głosili o Panu Jezusie, o potrzebie opamiętania z grzechów, potrzebie chrztu, czy też obietnicy Ducha Świętego. [Ewangelia]
Modlitwa o chorych: ludzie byli uzdrawiani przez Słowo, przez nakładanie rąk, a nawet padający cień apostoła lub kładzenie chustek z ich ciała.
Wyganianie demonów: Uczniowie wyganiali demony, tak jak to robił Pan Jezus. (Dz 5:16, Dz 8:6-7, Dz 16:18, Dz 19:11)
Chrzczenie w wodzie: Uczniowie chrzcili w wodzie osoby nawracające się. Przed Zmartwychwstaniem nie chrzczono jeszcze w Pana Jezusa, ponieważ chrzest to utożsamienie z Jego śmiercią. [Chrzest wodny] Uczniowie troszczyli się także o to, aby osoby nawracające się otrzymały Ducha Świętego. [Chrzest Duchem Świętym]. W Biblii nie znajdziemy wskazówek, żeby chrzcić mogły tylko specjalnie wybrane osoby.
Czynienie uczniami: Zgodnie z poleceniem Pana Jezusa, pierwsi uczniowie czynili innych uczniami. W ostatnich rozdziałach niektórych listów czytamy nie tyle o braciach, ale o wielu współpracownikach Pawła, a także o szkoleniu Apollosa (Dz 18:26), o wzmacnianiu się Pawła (Dz 9:22) itd.

VI. UCZNIOSTWO DZISIAJ

1. UCZEŃ DZISIAJ JEST POWOŁANY DO TEGO SAMEGO CO ROBIŁ PAN JEZUS I JEGO UCZNIOWIE, O CZYM CZYTAMY W BIBLII

Widzimy, że najpierw Pan Jezus podejmował działania, później wysłał dodatkowych uczniów (ponieważ żniwo jest wielkie, ale robotników mało). W końcu nakazał, żeby uczniowie czynili uczniami. Jego uczniowie w Dziejach Apostolskich robili dokładnie te same czynności związane z prowadzeniem ludzi ku nawróceniu.

Dlaczego dzisiaj uczniostwo miałoby wygladać inaczej?

W dzisiejszych czasach widzimy, że niewielu chrześcijan podejmuje te czynności. Niewielu uczy się tych umiejętności i wzrasta w nich. Zamiast tego w kościołach często oddelegowanych jest maksymalnie kilka osób, które modlą się o uzdrowienie, o uwolnienie i chrzczą.

Bez praktyki nie da się wzrastać w podstawowych umiejętnościach chrześcijańskich takich jak: rozeznawanie Bożego Głosu i prowadzenia, modlenie się o chorych, głoszenie ewangelii, wyganianie demonów, czynienie uczniami lub posługiwanie darami duchowymi.

OD CZEGO ZACZĄĆ PRAKTYCZNE UCZNIOSTWO?

zacznij od małych kroków
śledź Biblię, a szczególnie Dzieje Apostolskie, aby dowiedzieć się, w jaki sposób uczniowie głosili Ewangelię i co zawierał przekaz Ewangelii
znajdź ludzi wokoło, którzy też chcą działać dla Boga
podpatrz od doświadczonych osób jak można zagadać drugiego człowieka oraz jakie tematy i w jaki sposób warto poruszać
rozglądnij się dookoła, czy ktoś podejmuje jakieś praktyczne inicjatywy takie jak: ewangelizacje uliczne, rozdawanie biblii, akcje ewangelizacyjne w więzieniach, domach pomocy społecznej, domach dziecka i innych miejscach
wybierz się na praktyczne szkolenie uczniowskie
spróbuj samemu zagadać do osób w pracy, w szkole, rodzinie. Opowiedz im ewangelię, świadectwo nawrócenia, zaproponuj modlitwę wstawienniczą lub o uzdrowienie
módl się o Boże prowadzenie, staraj się na nie reagować
dołącz być może do służby w kościele, w której można szkolić się w praktycznych chrześcijańskich działaniach i je praktykować (głoszenie ewangelii, modlitwa o chorych, wyganianie demonów, usługiwanie w darach Duchowych itp.)
próbuj i się nie zniechęcaj niepowodzeniami! O to właśnie chodzi w uczeniu się, że na początku nie idzie dobrze, ale z czasem robi się rzeczy coraz lepiej!

DO LIDERÓW

Jeśli jesteś liderem w kościele, służbie, grupce domowej lub w innym miejscu, zachęcam Cię, do tworzenia przestrzeni do praktycznej nauki dla wszystkich uczestników. Pomyśl, o tym, aby oderwać się od w kółko powtarzanej teorii oraz od tego, że to tylko Ty usługujesz innym. Dziel się praktycznymi wskazówkami, organizuj praktyczne seminaria, wyjścia ewangelizacyjne, akcje, dawaj innym osobom próbować modlić się za chorych, modlić się o uwolnienia, chrzcić, modlić się wstawienniczo, czy też o napełnienie Duchem Świętym. Pokazuj praktyczne działania i mów dlaczego robisz coś tak, a nie inaczej, jak rozpoznajesz Boże prowadzenie itd. Stwarzaj przestrzeń Duchowi Świętemu do działania!