DOWODY NA ISTNIENIE BOGA
Poniższa lista zawiera najważniejsze dowody na istnienie Boga z różnych dziedzin. Są to argumenty naukowe, logiczne, historyczne, nadprzyrodzone i inne. Jako zestaw dowodów powinny co najmniej Cię zaintrygować i dać do myślenia. Jeśli szukasz potwierdzenia istnienia Boga, ta lista z pewnością Ci w tym pomoże.
LISTA 12 ARGUMENTÓW NA ISTNIENIE JEZUSA - BOGA
1. JEZUS CHRYSTUS - POSTAĆ HISTORYCZNA
Jeśli postać Jezusa Chrystusa i fakty z Jego życia opisane w Ewangeliach są prawdziwe (A SĄ!), to jest to zdecydowanie największy dowód na istnienie Boga! Gdyby nie było Boga i On nie byłby Bogiem, taka skala cudów nie byłaby w żadnej mierze możliwa (zmartwychwstanie, uzdrowienia, uwolnienia, wskrzeszenia, rozmnożenie chleba, czytanie w myślach, chodzenie po wodzie i inne).
DOWODY NA ISTNIENIE JEZUSA:
Jego życie potwierdzają księgi Nowego Testamentu (27 ksiąg), apokryfy, a także wielu starożytnych kronikarzy pozabiblijnych: Józef Flawiusz, Tacyt, Pliniusz Młodszy, Swetoniusz, Tallus i Flegon, Mara Bar-Serapion, Lukian z Samosaty, Galen z Pergamonu, Marek Korneliusz Fronton, Filozof Celsus oraz autorzy Talmudu Żydowskiego.
Dowody na istnienie Jezusa dostarcza co najmniej 8 autorów listów Nowego Testamentu oraz co najmniej 3 autorów/kronikarzy pozabiblijnych z I wieku i 8 autorów z II wieku n.e. Dodatkowo istnieje bardzo wiele innych pism wczesnochrześcijańskich (apokryfów) z II wieku n.e. mówiących o Chrystusie. 5 z 8 autorów Nowotestamentowych było na pewno bezpośrednimi świadkami Jego życia.
Jest to o wiele większy i wiarygodniejszy materiał dowodowy niż np. dotyczący historyczności Mieszka I !!!
Jezus Chrystus żyje i w duchowy sposób ciągle objawia się ludziom na całym świecie, o czym świadczy masa świadectw.
Historyczność Chrystusa była od zawsze tak oczywista, że od czasu jego narodzin w ciele ludzkim datuje się nawet naszą erę. Po angielsku: AC – after Christ oraz BC – before Christ,
Józef Flawiusz (Josephus)
Kim był: Żydowski historyk z I wieku n.e.
Dzieło: „Dawne dzieje Izraela” (Antiquitates Judaicae)
Kiedy: Około 93-94 n.e.
Cytat: „W tym czasie żył Jezus, człowiek mądry, jeśli w ogóle można nazwać go człowiekiem. Czynił bowiem rzeczy niezwykłe i był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmują prawdę. Zjednał sobie wielu Żydów, jako też Greków. On to był Chrystusem. A gdy wskutek doniesienia najznakomitszych z nas mężów Piłat zasądził go na śmierć krzyżową, jego dawni wyznawcy nie przestali go miłować. Albowiem trzeciego dnia ukazał im się znów jako żywy, co o nim, jak i wiele innych zdumiewających rzeczy przepowiedzieli prorocy. Odtąd, aż po dzień dzisiejszy, istnieje plemię chrześcijan, którzy od niego otrzymali tę nazwę[24]. „
Tacyt
Kim był: Rzymski historyk z I wieku n.e.
Dzieło: „Roczniki” (Annales)
Kiedy: Około 116 n.e.
Cytat: „Atoli ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn, albo ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska, lecz wierzono, że pożar [Rzymu] był nakazany. Aby więc ją usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany był na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata; a przytłumiony na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wszystko, co potworne albo sromotne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników”
Pliniusz Młodszy
Kim był: Rzymski urzędnik i pisarz z II wieku n.e.
Dzieło: Listy (Epistulae)
Kiedy: Około 112 n.e.
Cytat: „Uważałem, że należy uwolnić tych, którzy twierdzili, iż nie są ani nie byli chrześcijanami, skoro ze mną wzywali bogów i przed twoim posągiem, który w tym celu kazałem przynieść wraz z wizerunkami bóstw, składali ofiary z kadzidła i wina, i, co więcej, złorzeczyli Chrystusowi, do czego podobno nic nie jest w stanie zmusić prawdziwych chrześcijan. Inni wymienieni w owym piśmie mówili, że są chrześcijanami, a zaraz potem zaprzeczali temu, mówiąc, że wprawdzie byli, lecz zerwali już z chrześcijaństwem, niektórzy – przed wielu laty, inni – nawet przed dwudziestu. Ci wszyscy także uczcili twój posąg i wizerunki bogów, a także złorzeczyli Chrystusowi. Zapewniali zaś, że największą ich winą czy też błędem było to, że mieli zwyczaj w określonym dniu o świcie zbierać się i śpiewać na przemian pieśni ku czci Chrystusa jako Boga, i że związali się przysięgą dotyczącą nie jakichś występków, lecz że nie będą popełniać kradzieży, rozbojów, cudzołóstwa, że nie będą składać fałszywej przysięgi ani zapierać się wobec żądających zwrotu powierzonej im własności. „
Swetoniusz
Kim był: Rzymski historyk i biograf z II wieku n.e.
Dzieło: „Żywoty cezarów” (De Vita Caesarum)
Kiedy: Około 121 n.e.
Cytat: „Wyrzucił z Rzymu wszystkich Żydów, którzy ciągle wywoływali rozruchy, podburzeni przez niejakiego Chrestosa”
Tallus i Flegon
Kim byli: Tallus i Flegon byli historykami z I i II wieku n.e.
Dzieła: Ich prace nie zachowały się w całości, ale są cytowane przez innych autorów, takich jak Juliusz Afrykańczyk.
Kiedy: Tallus pisał około 52 n.e., a Flegon około 140 n.e.
Cytat:
„Podczas ukrzyżowania Jezusa nastąpiło wielkie zaćmienie słońca.”
„Zaćmienie słońca było tak wielkie, że na godzinę stało się całkowicie ciemno. Nastąpiło to w czasie panowania Tyberiusza.”
Mara Bar-Serapion
Kim był: Syryjski filozof stoicki
Dzieło: List do syna
Kiedy: Około 73 n.e.
Cytat: „Jaką korzyść osiągnęli Żydzi z tego, że skazali swego mądrego króla? Przecież wkrótce potem znikło ich królestwo. Sprawiedliwie Bóg pomścił tych trzech mędrców. Ateńczycy poginęli z głodu, tych z Samos pochłonęło morze, Żydzi – zrujnowani i wypędzeni z własnego kraju – żyją w całkowitym rozproszeniu. Lecz Sokrates nie umarł całkowicie – nadal żył w naukach Platona; Pitagoras nie umarł całkowicie – żył nadal w posągu Hery; nie umarł także całkowicie mądry król – żył nadal w swojej nauce „
Lukian z Samosaty
Kim był: Grecki satyryk z II wieku n.e.
Dzieło: „O śmierci Peregrinusa” (De Morte Peregrini)
Kiedy: Około 165 n.e.
Cytat: „Do dzisiaj czczą, jak wiadomo, tamtego wielkiego Człowieka, ukrzyżowanego w Palestynie za to, że wprowadził między ludzi te nowe obrzędy. […] Żywią bowiem ci nieszczęśliwi przekonanie, że po wsze czasy będą nieśmiertelni i że ich życie trwać będzie na wieki. Dlatego też lekceważą śmierć i wielu z nich dobrowolnie się na nią wydaje. Nadto pierwszy prawodawca wzbudził w nich przekonanie, że wszyscy nawzajem są braćmi, z chwilą, gdy się nawrócą, wyprą bogów helleńskich, uczczą tego ukrzyżowanego mędrca i będą pędzić życie wedle jego praw. Do wszystkiego więc odnoszą się z równym lekceważeniem i wszystko uważają za wspólne dobro… „
Galen z Pergamonu
Kim był: Grecki lekarz i filozof z II wieku n.e.
Dzieło: Różne pisma medyczne i filozoficzne
Kiedy: II wiek n.e.
Cytat: „- Łatwiej byłoby poznać jakikolwiek dowód, zły czy dobry, ale w końcu jakąś rację wystarczającą, aby od początku do końca nie słyszeć – jak to się dzieje w nauce Mojżesza i Chrystusa – o prawach niesprawdzalnych, i to w dziedzinie, gdzie są jak najmniej na miejscu.
– Łatwiej byłoby przekonać uczniów Mojżesza i Chrystusa niż należących do szkół lekarzy i filozofów.
– Gdybym miał na myśli ludzi, którzy uczą swych uczniów tak, jak zwolennicy Mojżesza i Chrystusa, aby przyjmowali wszystko na wiarę, nie podawałbym wam definicji.
– Większość ludzi nie może śledzić wywodów z napiętą uwagą i dlatego potrzeba, żeby wykładano w przypowieściach […] I dlatego w naszych czasach widzieliśmy ludzi nazywanych chrześcijanami, którzy swoją wiarę opierają na przypowieściach. Postępują oni czasami jak prawdziwi filozofowie, bowiem mamy przed oczyma ich pogardę śmierci oraz to, że z powodu skromności powstrzymują się od życia płciowego. Są pomiędzy nimi kobiety i mężczyźni, którzy przez całe życie wstrzymują się od życia małżeńskiego. Są pomiędzy nimi również i tacy, którzy tak postępują w ascezie duchowej i w surowej dyscyplinie wewnętrznej, że, zaiste, nie ustępują prawdziwym filozofom.”
Marek Korneliusz Fronton
Kim był: Rzymski retor i pisarz z II wieku n.e.
Dzieło: Listy (Epistulae)
Kiedy: II wiek n.e.
Cytat:”Inni powiadają, że oni czczą części rodne przewodnika swego i kapłana modląc się jakby do ojcowskiej siły rozrodczej. Nie wiem, czy podejrzenie to jest fałszywe, w każdym razie odpowiada w zupełności owym tajemniczym i niecnym rytuałom. Kto dalej powiada, że i człowiek, który za swój występek poniósł najwyższą karę, i drzewo krzyża nieszczęsne to jego świętości, ten godne straceńców i zbrodniarzy postawił ołtarze, by to czcili, na co zasługują”
Filozof Celsus
Kim był: Grecki filozof i krytyk chrześcijaństwa z II wieku n.e.
Dzieło: „Prawdziwe słowo” (Alethes Logos)
Kiedy: Około 175 n.e.
Cytat: „O światło i prawdo! Oto otwarcie mówi o tym, własnym głosem, jak sami byliście tego świadkami, że staną pośród was inni, czyniący podobne cuda, a którzy są ludźmi wszetecznymi i uprawiają czary; cuda takie czyni także szatan. Tak oto sam Jezus nie zaprzecza, że dzieła te nie wszystkie od Boga pochodzą, lecz że są dziełami ludzi nieprawych, a będąc przynaglany siłą prawdy, nie tylko obnażył niecne knowania innych, ale sam siebie oskarżył o ich stosowanie. Czyż nie jest więc żałosnym rozumowanie, że jedne z tych dzieł pochodzą od Boga, a inne rezultatem czarów? Dlaczegoż to inni, a nie on sam, mają być z przyczyny tych dzieł uważani za nieprawych – wszak on sam świadczy przeciw samemu sobie! Sam przecież przyznał, że nie są to dzieła boskie, a oszustwa jedynie, przez nikczemnych ludzi uczynione.”
Autorzy Talmudu Żydowskiego
Kim byli: Rabini i uczeni żydowscy
Dzieła: Talmud Babiloński i Talmud Jerozolimski
Kiedy: Od II do V wieku n.e.
Cytat: „”W przeddzień Paschy powiesili Jezusa. Przez czterdzieści dni przed egzekucją herold szedł i wołał: ‘On idzie, aby być ukamienowany, ponieważ praktykował czary i zwodził Izrael’. Ktokolwiek ma coś na jego obronę, niech przyjdzie i mówi w jego imieniu. Lecz niczego nie znaleźli na jego obronę i powiesili go w przeddzień Paschy.”
Koran
Kim był autor: Mahomet
Dzieło: Koran
Kiedy: VII wiek n.e.
Cytat:””Oto powiedzieli: Zabijmy Mesjasza, Jezusa, syna Maryi, posłańca Boga… ale oni go nie zabili ani nie ukrzyżowali, lecz wydawało się im to tak. Wszelako Bóg podniósł go do Siebie. Bóg jest potężny i mądry.” (Surah 4:157-158)”
2. BIBLIA - WIARYGODNE SŁOWO BOŻE
Za wiarygodnością Biblii jako Słowa Bożego przemawiają argumenty takie jak:
Zdecydowanie najwięcej rękopisów spośród dzieł starożytnych, spójność rękopisów, złożona weryfikacja kanonu Biblii, historia i kultura żydowska, spójność z wydarzeniami historycznymi, liczne potwierdzenia w archeologii, wypełnione proroctwa, mądrość przekazu, ponad 5 mld sprzedanych kopii, tłumaczenia na ponad 1500 języków i inne.
Należy pamiętać, że Biblia to zbiór ksiąg wielu różnych autorów co wzmacnia wiarygodność tego przekazu. Biblia nie jest powieścią ani książką filozoficzną, ale w większości jest kroniką lub korespondencją (listami), czyli dokumentami o wysokiej wiarygodności historycznej.
(więcej – czy Biblia jest prawdziwa?)
3. CUDA (BOŻE DZIAŁANIE)
Istnieje niezliczona lista cudów niewytłumaczalnych po ludzku, które są wynikiem Bożego działania. Cuda mogą mieć wiele kategorii:
a) UZDROWIENIA – Bóg uzdrawiał i uzdrawia także dziś. W kościołach i na ulicach świata działa wielu chrześcijan, którzy modlą się o chorych, a ci bezpośrednio w wyniku modlitwy odzyskują zdrowie. (Pan Bóg oczywiście uzdrawia też na wiele innych sposobów) Jest to bardzo bezpośredni dowód działania Bożego, o którym możesz czytać i oglądać setki świadectw, dowodów medycznych itp. Jeśli rozejrzysz się za chrześcijanami, którzy modlą się o chorych, z pewnością dostarczą Ci możliwości doświadczenia lub ujrzenia na własne oczu cudu uzdrowienia. Bóg uzdrawia chorych fizycznie, psychicznie, jak i osoby uzależnione.
b) UWOLNIENIA OD DEMONÓW – podobnie jak wyżej. Wiele osób doświadcza problemów duchowych, które mogą się objawiać depresjami, myślami samobójczymi, nerwicami, problemami w rodzinie, przekleństwem nad rodziną, problemami psychicznymi, opresjami demonicznymi, zjawami, głosami i innymi nieprzyjemnymi zjawiskami. Egzorcyzmy, wypędzanie demonów jest realne w życiu chrześcijan i bez problemu możesz znaleźć o tym informacje.
c) PORODY I NARODZINY – liczne świadectwa zajścia w ciążę, donoszenia ciąży i szczęśliwych porodów, które z medycznego punktu widzenia nie powinny mieć miejsca to następne dowody na istnienie Boga.
d) DAR JĘZYKÓW – tzw. glosolalia. Czytamy o tym w Biblii, gdy ludzie otrzymywali Ducha Świętego, ponadnaturalny dar języków był tego najczęstszym znakiem. Dziś również bardzo wielu wierzących w kościołach ma ten dar.
e) PRZEBACZENIE – doświadczenie przebaczenia grzechów wskutek skruchy przed Bogiem jest bardzo wyraźne i wielu chrześcijan o tym zaświadcza. Uczucie pokoju, wolności i zdjęcia ciężaru jest bardzo namacalne. Podobnie dzieje się przy chrzcie wodnym.
f) INNE PONADNATURALNE CUDA – przejawy Bożego działania: dar proroczy, sny i wizje, doświadczenie rozmowy z Bogiem, światła, ponadnaturalnego pokoju, radości, ciepła (szczególnie przy modlitwie swojej lub czyjejś) itd.
g) ODPOWIEDZI NA MODLITWY – tutaj nie ma przypadków, ale jest Bóg, który wysłuchuje. Przykłady: pomoc w dojechaniu z miejsca na miejsce, zaopatrzenie materialne, żywieniowe, finansowe, napotkanie osób skorych do pomocy, rozwiązanie różnych problemów, godzenie z ludźmi, znalezienie odpowiedniej pracy, podesłanie pomysłu na rozwiązanie jakiejś kwestii i inne.
4. WYPEŁNIONE PROROCTWA BIBLIJNE
W Biblii jest mnóstwo proroctw, które już się wypełniły. Dotyczą one upadków i powstań narodów, królów, burzenia miast, czy też przyjścia Mesjasza.
1. Potomek z linii króla Dawida (Jeremiasza 33,14-15)
2. Urodzony w Betlejem (Micheasza 5,1)
3. Narodzony z dziewicy (Izajasza 7,14)
4. Zamieszkały w Kafarnaum (w ziemi Zebulona i Naftalego), (Izajasza 8,23-9,1)
5. Wielka mądrość nauk Jezusa (Izajasza 11,1-5)
6. Przemawiający w przypowieściach (Psalmów 78,1-2)
7. Urąganie i odrzucenie przez Żydów (Psalmów 69,8-9)
8. Wjazd do Jerozolimy na ośle (Zachariasza 9,9)
9. Zdradzony przez przyjaciela (Psalmów 41,10)
10. Sprzedany za trzydzieści srebrników (Zachariasza 11,13-13)
11. Pokorny, aż do śmierci (Izajasza 53,7)
12. Opuszczenie przez uczniów (Psalmów 69,21)
13. Szydzenie i wyśmiewanie podczas ukrzyżowania (Psalmów 22,8-9)
14. Zabity jako przestępca (Izajasza 53, 12)
15. Przebicie rąk i nóg (Psalmów 22,17-18)
16. Rozdzielenie szat i rzucanie losów o suknię (Psalmów 22,19)
17. Napojenie żółcią i octem (Psalmów 69,22)
18. Nie złamana żadna kość (Psalmów 34,21)
19. Przebicie boku (Zachariasza 12,11)
20. Słowa wypowiedziane tuż przed śmiercią (Psalmów 22,1)
21. Zaćmienie się słońca po śmierci Jezusa (Amosa 8,9)
22. Pogrzebany z bogaczami (Izajasza 53:9)
22. Zmartwychwstanie Jezusa (Psalmów 16,9-11)
1. Upadek miasta Petra
Źródła Proroctwa
- Księga Jeremiasza 49:16 opisuje pychę mieszkańców Petry i ich przyszły upadek.
- Księga Ezechiela 35:1-15 przewiduje zniszczenie Edomu z powodu jego wrogiego stosunku do Izraela.
- Księga Izajasza 34:9-15 mówi o zniszczeniu Edomu i zamieszkiwaniu tych ziem przez dzikie zwierzęta.
- Księga Jeremiasza 49:18 przewiduje, że Petra stanie się pustynią.
Spełnienie Proroctwa
Pomimo swojego strategicznego położenia i bogactwa, losy Petry zaczęły się zmieniać wraz z przesunięciem szlaków handlowych. Palmyra stała się bardziej atrakcyjna dla kupców, co doprowadziło do spadku znaczenia handlowego Petry.
Jednakże najbardziej katastrofalnym wydarzeniem dla miasta było trzęsienie ziemi w 363 r. n.e. Wiele z jego wspaniałych budynków zostało zniszczonych, ale co gorsza, system zaopatrzenia w wodę, który był kluczem do przetrwania w tym suchym regionie, został poważnie uszkodzony. Bez dostępu do wody, mieszkańcy mieli trudności z przetrwaniem, co przyspieszyło upadek miasta.
2. Upadek Babilonu
- Księga Izajasza 13:17-22 przewiduje, że Babilon zostanie zniszczony przez Medów, którzy nie będą mieli litości ani nie będą kuszeni bogactwem.
- Księga Jeremiasza 51:37-43 przepowiada, że Babilon stanie się stosami gruzu, bezludną pustynią, gdzie nie zamieszka żaden człowiek.
Spełnienie Proroctwa
Początki upadku Babilonu wiążą się z nocą, kiedy Medowie i Persowie pod wodzą Cyrusa Wielkiego zdobyli miasto w 539 r. p.n.e. Strategia Cyrusa, polegająca na zmianie biegu Eufratu i wejściu do miasta przez rzekę, okazała się skuteczna, dzięki czemu jego wojska wkroczyły do środka bez długotrwałego oblężenia.
Następnie, przez stulecia, Babilon sukcesywnie tracił na znaczeniu. Przekształcał się powoli z lśniącej stolicy imperium w opustoszałe miejsce, ostatecznie nie został odbudowany po szeregu dalszych konfliktów i zmian politycznych, które doprowadziły do jego marginalizacji i zapomnienia.
3. Upadek Tyru
Proroctwo o upadku Tyru zawarte jest w Księdze Ezechiela, w Starym Testamencie. W rozdziałach 26-28 znajdujemy szczegółowe opisy zapowiedzi zagłady tego fenickiego miasta-państwa. Ezechiel, żyjący w VI wieku p.n.e., przekazał słowa, które miały zwiastować całkowite zniszczenie Tyru – miasta sławnego ze swojego handlu i bogactwa, które znajdowało się na wybrzeżu dzisiejszego Libanu.
Ezechiel 26:3-19 opisuje, jak Bóg przemawia przez proroka i zapowiada oblężenie Tyru przez wiele narodów. Proroctwo szczegółowo mówi o tym, jak Tyr zostanie zdobyty, zrównany z ziemią, a jego gruzy wrzucone do wody, co ostatecznie uczyni go nagim wierzchołkiem skały. Przepowiednia mówi też o tym, że mieszkańcy Tyru zostaną rozproszeni i nie będzie już słychać śpiewów ani dźwięku harf – co sugeruje absolutne zniszczenie miasta i jego kultury.
Wypełnienie proroctwa:
Wypełnienie tego proroctwa nastąpiło w dwóch etapach. Pierwszy z nich miał miejsce w 586 p.n.e., kiedy to król babiloński Nabuchodonozor II przystąpił do oblężenia Tyru. Po trzynastu latach oblężenia, miasto padło, a jego mieszkańcy, aby uniknąć niewoli, uciekli na pobliską wyspę, zabierając ze sobą swój dobytek. Tyr na lądzie został zniszczony, lecz jego ludzie przetrwali na wyspie, kontynuując swoje życie i handel.
Drugi etap spełnienia proroctwa miał miejsce około 332 p.n.e., kiedy Aleksander Wielki w trakcie swoich podbojów dotarł do Tyru. Zastawszy miasto w ruinie, skonfrontował się z problemem dotarcia do ufortyfikowanej wyspy. Nie mając floty zdolnej przełamać obronę wyspy, zdecydował się na śmiały i niespotykany manewr – zbudowanie grobli, która połączyłaby ląd z wyspą. W tym celu jego armia użyła gruzu i ruin dawnego miasta Tyru, dosłownie rzucając je do morza. Prace były tak gruntowne, że nawet piasek został usunięty, odsłaniając skałę, na której miasto stało.
Tak oto, zgodnie z proroctwem Ezechiela, Tyr stał się płaskim miejscem jak wierzchołek skały, dosłownie 'nagim’ bez swojej wcześniejszej struktury i zabudowy, a resztki miasta zostały pokryte przez wody Morza Śródziemnego. Ta decyzja Aleksandra Wielkiego nie tylko umożliwiła mu zdobycie wyspy, ale też, niezamierzenie, doprowadziła do spełnienia starożytnego proroctwa.
4. Proroctwo Daniela
Proroctwo to znajduje się w Księdze Daniela, w rozdziale 9, wersetach 25-26. Prorok Daniel, żyjący na dworze babilońskim i później perskim, otrzymał wizję, która dotyczyła przyszłości narodu izraelskiego i nadejścia Mesjasza. Zgodnie z tym przepowiedniami, Mesjasz miał pojawić się po upływie „siedemdziesięciu tygodni lat”, czyli 490 lat, podzielonych na trzy okresy: 7 tygodni lat, 62 tygodnie lat i ostatni tydzień. Zaznaczono, że po 69 tygodniach, czyli 483 latach od momentu wydania dekretu o odbudowie Jerozolimy, Mesjasz zostanie „zgładzony”, a nie „dla siebie” – co jest interpretowane jako zapowiedź Jego śmierci.
Wypełnienie proroctwa:
Ostateczne spełnienie tego proroctwa widoczne jest w nowotestamentowych relacjach o życiu, nauczaniu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Dekret wydany przez króla Artakserksesa I, który pozwolił na powrót Ezdrasza do Jerozolimy i odbudowę miasta oraz jego murów, datowany jest na rok 458 p.n.e. Zgodnie z tradycją chrześcijańską, 483 lata później Jezus rozpoczął swoją publiczną działalność, co miało miejsce około roku 26 n.e., biorąc pod uwagę różnice wynikające z późniejszych korekt w kalendarzu i brak roku 0 między 1 p.n.e. a 1 n.e.
Dalsze dzieje Jezusa, w tym Jego ukrzyżowanie, są uznawane za bezpośrednie wypełnienie części proroctwa Daniela odnoszącej się do śmierci Mesjasza. Fakt, że zdarzyło się to przed zburzeniem Jerozolimy przez Rzymian w 70 n.e., stanowi dopełnienie proroctwa, które zapowiadało, że zniszczenie miasta nastąpi po śmierci Mesjasza.
5. Proroctwo o Cyrusie Wielkim
Prorok Izajasz, który żył około VIII wieku p.n.e., przepowiedział pojawienie się władcy o imieniu Cyrus. Zgodnie z treścią Księgi Izajasza, Cyrus miał być tym, który zwycięży „niezdobyty” Babilon, podporządkuje sobie Egipt i wiele innych terenów, stając się panem większości świata znanego Izraelitom.
Wersety z rozdziałów 44 i 45 Księgi Izajasza szczególnie odnoszą się do tej postaci. Izajasz opisuje Cyrusa jako narzędzie w rękach Boga, które zostanie użyte do spełnienia Jego woli – w tym doprowadzenia do upadku Babilonu oraz umożliwienia Żydom powrotu do ich ojczyzny, bez żadnego okupu.
Wypełnienie proroctwa:
Wypełnienie proroctwa nastąpiło w VI wieku p.n.e., kiedy to Cyrus Wielki, założyciel perskiego imperium Achemenidów, zdobył Babilon w 539 p.n.e., co doprowadziło do zakończenia neobabilońskiego panowania. Podboje Cyrusa Wielkiego obejmowały nie tylko Babilon, ale także wiele innych obszarów, w tym Egipt. Jego imperium w pewnym momencie rozciągało się od Azji Mniejszej po Indie, co sprawiało, że był on jednym z największych władców swoich czasów.
Dodatkowo, Cyrus jest powszechnie znany z wydania edyktu, który pozwolił na powrót do Jerozolimy Żydów wygnanych przez Babilończyków. Dekret Cyrusa, odnotowany zarówno w Biblii (Księga Ezdrasza 1:1-4), jak i potwierdzony przez inne źródła zewnętrzne, takie jak Cylinder Cyrusa, pozwolił na odbudowę Świątyni Jerozolimskiej.
Znaczenie tego proroctwa jest wyjątkowe, ponieważ Izajasz przedstawił je na długo przed narodzinami Cyrusa i zdarzeniami, które miały nastąpić. Dodatkowo, szczegółowe wspomnienie imienia przyszłego władcy, okoliczności, w jakich przyjdzie do władzy, a także jego działania względem narodu żydowskiego, czynią to proroctwo jednym z bardziej frapujących aspektów biblijnych przepowiedni. Wymienione działania Cyrusa miały miejsce, wbrew wszelkim ówczesnym oczekiwaniom, potwierdzając tym samym słowa Izajasza.
6. Proroctwa o niewoli Babilońskiej
Proroctwa dotyczące niewoli babilońskiej i późniejszego powrotu Izraelitów znajdują się w wielu miejscach Starego Testamentu. Mojżesz przewidział niewolę narodu żydowskiego i ich późniejszy powrót w Księdze Powtórzonego Prawa (28 rozdział). Prorocy tacy jak Izajasz (np. Izajasz 39:6-7), Jeremiasz (np. Jeremiasz 25:11-12) i Ezechiel (np. Ezechiel 36:24) również mówili o zbliżającym się wygnaniu Izraelitów do Babilonu oraz o ich ostatecznym uwolnieniu i powrocie do ojczyzny.
Wypełnienie proroctwa:
Wygnanie do Babilonu zaczęło się po zdobyciu Jerozolimy przez Nabuchodonozora w 597 p.n.e., kiedy to pierwsza grupa Żydów, w tym król Jechoniasz i wielu szlachetnie urodzonych, została zesłana do Babilonu. W 586 p.n.e., po kolejnym buncie przeciwko Babilonowi, Nabuchodonozor zniszczył Jerozolimę i Świątynię Salomona, co dodatkowo pogłębiło wygnanie.
Proroctwo o 70-letnim wygnaniu zostało wyraźnie wyrażone przez Jeremiasza (Jeremiasz 29:10). W końcu proroctwo zostało spełnione, gdy Cyrus Wielki, król Persji, podbił Babilon w 539 p.n.e. i w rok później wydał edykt pozwalający Żydom na powrót do Jerozolimy i odbudowę Świątyni w 537 p.n.e.
Znaczenie tego proroctwa:
Niewola babilońska i późniejszy powrót do Jerozolimy to zdarzenia o głębokim znaczeniu teologicznym i historycznym dla judaizmu i chrześcijaństwa. Te wydarzenia są postrzegane jako wyraźny dowód na to, że Bóg jest wierny swoim obietnicom i że nawet najcięższe kary mają na celu ostateczne przywrócenie i uzdrowienie. Niewola służyła jako okres oczyszczenia dla narodu żydowskiego i była centralnym punktem w ich tożsamości narodowej, przypominającym o konsekwencjach bałwochwalstwa i nieposłuszeństwa Bogu. Powrót z niewoli był widziany jako nowy początek i spełnienie obietnic Bożych, które ostatecznie miały prowadzić do przyjścia Mesjasza.
7. Proroctwo Pana Jezusa o zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej.
Także o wielkim ucisku, które nadejdzie zanim przeminie pokolenie żyjące za Jego czasów.
Gdy Jezus szedł po wyjściu ze świątyni, zbliżyli się do Niego uczniowie aby mu pokazać budowle świątyni. Lecz On rzekł do nich: Widzicie to wszystko? Zaprawdę powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu który by nie był zwalony. (Mt 24,1, Mk 13,2, Łk 21,6).
Wypełnienie proroctwa:
Proroctwo to wypełniło się w 70 r. n.e., gdy rzymska armia pod dowództwem Tytusa zdobyła Jerozolimę po długotrwałym oblężeniu. Po zdobyciu miasta Rzymianie zniszczyli Świątynię Jerozolimską, dosłownie nie zostawiając kamienia na kamieniu, co było bezpośrednim spełnieniem słów Chrystusa. Wcześniej, w roku 66 n.e., wybuchło żydowskie powstanie przeciwko władzy rzymskiej, które z czasem przekształciło się w otwartą wojnę i doprowadziło do kompletnego zniszczenia Jerozolimy.
Znaczenie proroctwa:
Zniszczenie Świątyni Jerozolimskiej było punktem zwrotnym w historii judaizmu; od tego momentu kult religijny, który był skoncentrowany wokół Świątyni i ofiar krwawych, uległ transformacji. Jezus wypowiadając te słowa, zwiastował nie tylko konkretny akt zniszczenia, ale również koniec pewnej epoki w historii zbawienia.
8. Inne:
Upadek Niniwy – Prorok Nahum zapowiadał całkowite zniszczenie Niniwy, stolicy Asyrii (Nahum 3:7, 3:15). Niniwa rzeczywiście upadła i została zniszczona w 612 r. p.n.e. przez koalicję Medów, Babilończyków i Scytów.
Zniszczenie Edomu – Księga Abadiasza zapowiada całkowite zniszczenie Edomu, narodu i terytorium położonego na południe od Morza Martwego (Abadiasza 1:1-18). W historii Edom faktycznie stopniowo zanikał aż do czasów rzymskich, kiedy to całkowicie zniknął jako odrębna jednostka polityczna.
Zagłada Samarii: Proroctwo biblijne opisane w Księdze Izajasza (Izajasza 28:1-4) mówi o zagładzie Samarii, stolicy północnego królestwa Izraela. Faktycznie, Samaria została zdobyta i zniszczona przez Asyryjczyków w 722 r. p.n.e.
Zniszczenie Sydonu: Księga Ezechiela (Ezechiel 28:22-23) zawiera proroctwo o zniszczeniu Sydonu. Miasto to zostało wielokrotnie zdobyte i zniszczone w historii, w tym przez Persów w 351 r. p.n.e.
Zniszczenie Memfis i Teb w Egipcie: Księga Ezechiela (Ezechiel 30:13-16) przewidywała zniszczenie tych dwóch ważnych miast egipskich. Memfis i Teby faktycznie upadły i zostały zniszczone w starożytności.
Zniszczenie Ammonitów: Księga Jeremiasza (Jeremiasz 49:2) przewidywała zniszczenie Ammonitów. Ammonici, naród zamieszkujący tereny dzisiejszej Jordanii, zniknęli jako odrębna grupa etniczna i polityczna w czasach starożytnych.
!UWAGA Zanim ktoś powie, że te proroctwa zostały spisane po ich wypełnieniu. Najstarsze rękopisy Starego testamentu (Septuaginta oraz Zwoje znad Morza Martwego) sięgają aż III wieku p.n.e. ! Podkreśla to szczególnie mocno wiarygodność proroctwa z Księgi Daniela oraz innych proroctw o Mesjaszu.
5. ZJAWISKA DUCHOWE I OKULTYZM
Na pewno każdy z nas zasłyszał o niewytłumaczalnych zjawiskach związanych z duchowością, magią i innymi formami okultyzmu. Istnienie sfery duchowej w ogóle, to naszym zdaniem istotny dowód na istnienie Boga.
W dzisiejszych czasach coraz więcej osób otwiera tzw. „furtki” do działania demonicznego w ich życiu, przez praktyki okultystyczne, narkotyki, a nawet horrory (więcej: pomoc duchowa).
Osoby, które doświadczą nękania lub zniewolenia demonicznego, a następnie Bożego uwolnienia, nabierają ogromnej wiary w Boga.
Przykładowe objawy problemów duchowych: widzenia nieistniejących postaci, słyszenie głosów, zmora nocna, nagłe ataki paniki lub lęki, przemawianie obcymi głosami, niekontrolowane przekleństwa i bluźnierstwa, zimne dreszcze i inne.
6. UCZNIOWIE JEZUSA
Życie apostołów i uczniów Pana Jezusa (osób prawdziwie wierzących) było i jest naznaczone mnóstwem świadectw Bożego działania, cudów, objawień, dobrych owoców. Mówią o tym książki, filmy chrześcijańskie i liczne świadectwa w internecie i w kościołach. Wystarczy zacząć szukać.
MĘCZEŃSTWO:
Apostołowie i szczególnie chrześcijanie w pierwszych wiekach cierpieli mocne prześladowania za wiarę. Źródła podają, że aż 11/12 apostołów umarło śmiercią męczeńską (byli ukrzyżowani, przerzynani piłą, kamienowani, wieszani, obdzierani ze skóry żywcem, ścięci, przebijani).
Na przestrzeni dziejów istniało miliony chrześcijan którzy gotowi byli poświęcić rzeczy materialne, zdrowie, a nawet i życie za wiarę. Męczenników także dziś, w wielu krajach spotykają prześladowania, a nawet kara śmierci z powodu wiary. Bóg w życiu wielu z tych osób był i jest na tyle namacalny, że nie wahają się oddać życia za wiarę. (link prześladowania chrześcijan dzisiaj)
7. CZŁOWIEK
Istota ludzka z pewnością dostarcza wielu argumentów na istnienie Boga! Człowiek jest wyjątkowy, a oto przykłady:
a) DUCHOWOŚĆ – nigdy nie przyłapano żadnego zwierzęcia na oddawaniu czci Bogu, a człowieka owszem.
b) UNIKALNE CECHY LUDZKIE: szczątkowe owłosienie, obniżona krtań, menopauza, ukryta owulacja, wyobraźnia, abstrakcyjne myślenie.
c) SKROMNOŚĆ / WSTYD – ludzie to jedyne istoty na świecie, które się rumienią. Naukowcy nie potrafią w pełni wytłumaczyć tego zjawiska. (link)
d) NAGOŚĆ – człowiek to jedyna istota na świecie, która wstydzi się swojej nagości. W Biblii czytamy jak to się stało.
e) SUMIENIE – człowiek w przeciwieństwie do zwierząt został wyposażony w sumienie. Potrafi dzięki temu rozróżniać dobro od zła. Każdy doświadcza uczucia wyrzutów sumienia.
f) NAZNACZONY GRZECHEM PIERWORODNYM: każdy rodzi się ze skłonnościami do grzechu. Dzieci od najmłodszych lat kłamią, oszukują, mają złość, agresję itd. Dalej te skłonności nie ustępują, człowiek się tylko lepiej kontroluje. Z tego samego powodu człowiek ma dumę, ciężko znosi krytykę, ma ogromne trudności z przyznaniem się do winy, z przeprosinami, z uniżeniem. (więcej – czym jest grzech pierworodny)
g) LUDZKI MÓZG – Mózg ludzki jest najbardziej skomplikowaną strukturą we wszechświecie, z miliardami neuronów połączonych bilionami synaps.
Ludzki mózg nie tylko przetwarza informacje, ale również generuje świadomość – zdolność do myślenia, odczuwania i bycia świadomym siebie. Świadomość jest zjawiskiem, którego pochodzenie trudno wyjaśnić wyłącznie na gruncie materialistycznym, co może wskazywać na duchowy aspekt człowieka stworzony przez Boga.
Mózg ludzki ma zdolność do abstrakcyjnego myślenia, tworzenia sztuki, rozumienia matematyki i filozofii, a także zadawania pytań o sens życia i istnienie Boga. Te wyższe funkcje poznawcze sugerują, że człowiek został stworzony z celem i w sposób przewyższający ewolucyjne potrzeby przetrwania.
Mózg umożliwia nam rozumienie moralnych zasad i wartości. Ludzie mają wrodzone poczucie dobra i zła, które trudno w pełni wyjaśnić poprzez ewolucję. Ta moralna świadomość może być postrzegana jako odzwierciedlenie moralnego prawa ustanowionego przez Boga.
Ludzki mózg wykazuje naturalną skłonność do poszukiwania sensu, transcendencji i Boga. Ta duchowa potrzeba, obecna w większości kultur i religii na całym świecie, może być dowodem na to, że człowiek został stworzony do relacji z Bogiem.
h) MIŁOŚĆ – jest niematerialna i nie może być w pełni wyjaśniona przez procesy biologiczne czy chemiczne. Jej istnienie wskazuje na coś więcej niż tylko materialną rzeczywistość, sugerując istnienie duchowego wymiaru, który pochodzi od Boga.
Ludzka zdolność do bezinteresownej miłości, poświęcenia dla innych i altruizmu nie jest łatwo wyjaśnialna przez ewolucję, która zakłada przetrwanie najsilniejszych. Taka miłość, która często wymaga ofiary, może być odzwierciedleniem miłości Boga do ludzkości.
Miłość ma moc transformacji jednostek i społeczności, prowadząc do przebaczenia, pojednania i wewnętrznej przemiany. Taka transformacyjna moc miłości może być dowodem na działanie Boga, który przemienia serca i relacje.
NAUKOWE DOWODY NA ISTNIENIE BOGA
8. DZIEŁO STWORZENIA
Oto kolejne dowody na istnienie Boga:
a) KOSMOS, OGROM świata i wszechświata.
Mirosław Hermaszewski – jedyny Polak, który był w kosmosie powiedział: „Nie znam nikogo, kto był wierzący i wrócił stamtąd ateistą, ale znam takich, co polecieli w kosmos jako niewierzący, a wrócili z wiarą. Mam tu na myśli głównie kolegów ze Wschodu. Właściwie 95 procent radzieckich kosmonautów nawróciło się.” John Glenn powiedział: „Spojrzeć na ten rodzaj stworzenia i nie uwierzyć w Boga to według mnie rzecz niemożliwa.” Neil Armstrong: „Poczułem moc Boga. Poczułem to w sposób, jakiego nie czułem nigdy wcześniej.” Niewielu wie, że podczas misji Apollo 11, zanim astronauci wyszli na księżyc, dzielili się wieczerzą Pańską. [źródło]
Dotąd nie znaleziono śladów życia w kosmosie, ani planet, które chociaż przypominałyby Ziemię!
b) PORZĄDEK: w jakim funkcjonuje świat, obieg planet wokół słońca, gwiazdy, słońce, obieg wody w przyrodzie, pory roku, prawa fizyki i inne.
c) PIĘKNO: barwy, smaki, dźwięki, ciepło, krajobrazy różnorodność jedzenia i inne.
d) ŻYCIE: rozmnażanie, dojrzewanie, dojrzewanie dzieci w brzuchu mam, porody.
e) ŚWIAT ROŚLIN I ZWIERZĄT: nauka do tej pory nie potrafi wyjaśnić mnóstwa zachowań zwierzą i roślin, o wielu fascynujących zjawiskach możemy czytać i oglądać filmy przyrodnicze. Różnorodność fauny i flory to także kolejny argument za genialnym Stwórcą.
f) KOD DNA: Kod DNA jest tak skomplikowany, że usunięcie jakiegokolwiek jego elementu uniemożliwiłoby jego działanie. Wskazuje to, że nie mógł powstać stopniowo, ponieważ każdy etap musiałby być od razu w pełni funkcjonalny.
DNA zawiera szczegółową informację niezbędną do życia, która reguluje procesy biologiczne. Ta specyficzność sugeruje zamierzone działanie, gdyż w przyrodzie nie ma innych procesów wytwarzających tak precyzyjne informacje.
DNA, porównywane do złożonego programu komputerowego, posiada ogromną ilość zakodowanych informacji, dokładnie zorganizowanych dla budowy i funkcjonowania życia. Zwolennicy inteligentnego projektu uważają, że taka struktura nie mogła powstać przypadkiem.
9. ARCHEOLOGIA I HISTORIA
Poznaj przykłady znalezisk archeologicznych potwierdzających wydarzenia Biblijne. Z każdym rokiem badacze odnajdują coraz to nowe obiekty związane z tymi faktami.
SPIS ZNALEZISK ARCHEOLOGICZNYCH:
| ODKRYCIE ARCHEOLOGICZNE | ZNACZENIE |
| Tabliczki z Mari | Ponad 20 tys. tabliczek pokrytych pismem klinowym datujących się z czasów Abrahama wyjaśnia wiele tradycji patriarchalnych przedstawionych w Księdze Rodzaju. |
| Tabliczki z Ebla | Ponad 20 tys. tabliczek, z których wiele zawiera prawa podobne do przepisów znanych z Księgi Powtórzonego Prawa. Tablice wzmiankują pięć miast z 14 rozdziału Księgi Rodzaju, które wcześniej uważano za fikcyjne — Sodoma, Gomora, Adma, Seboim oraz Soar. |
| Tabliczki z Nuzi | Przedstawiają szczegółowo zwyczaje panujące w XV i XIX wieku przed Chrystusem, które pokrywają się z relacjami dotyczącymi patriarchów, np. zwyczaj zastępowania niepłodnych żony w roli matek przez ich służące. |
| Czarna stela | Stanowi dowód na to, że na trzysta lat przed Prawem Mojżeszowym istniało pismo i spisane prawa. |
| Mury świątyni w Karnaku, Egipt | Zawierają wzmiankę dotyczącą Abrahama datowaną na X wiek przed Chrystusem. |
| Kodeks Eszunny (ok. 1950 przed Chrystusem) Kodeks Lipitisztara (ok. 1860 przed Chrystusem) Kodeks Hammurabiego (ok. 1700 przed Chrystusem) | Te odkrycia dowodzą, że kodeks prawny Pięcioksięgu nie był zbyt zaawansowany jak na okres, z którego pochodzi. |
| Tabliczki z Ras Shamra | Zawierają informacje dotyczące poezji hebrajskiej. |
| Listy z Lakisz | Opisano w nich najazd Nabuchodonozora na Judę i przestawiono informacje pomocne w lepszym zrozumieniu okresu, w którym żył Jeremiasz. |
| Pieczęć Gedaliasza | Wymienia Gedaliasza, o którym jest mowa w 2 Księdze Królów 25:22. |
| Cylinder Cyrusa | Potwierdza autentyczność biblijnego opisu dekretu Cyrusa, który zezwalał Żydom na odbudowę świątyni w Jerozolimie (zob. 2 Księga Kronik 36:23; Księga Ezdrasza 1:2-4). |
| Kamień Moabicki | Zawiera informacje na temat Omriego, szóstego króla w Izraelu. |
| Czarny obelisk Salmanesara III | Przedstawia hołd złożony królowi asyryjskiemu przez Jehu, króla Izraela. |
| Stela pryzmowa Taylora | Zawiera tekst asyryjski przedstawiający atak Sennacheryba na Jerozolimę za czasów Ezechiasza, króla Izraela. |
| Pieczęć proroka Izajasza | „Należące do Izajasza, proroka” – tak znana izraelska archeolog odczytuje hebrajski napis sprzed 2700 lat z pieczęci odnalezionej na południe od Wzgórza Świątynnego w Jerozolimie. |
| Pieczęć Ezechiasza | Należące do Ezechiasza, syna Achaza, króla Judy” – taki sensacyjny napis nosi niedawno odnaleziona pieczęć. Znalezisko z VIII wieku pne jest wyjątkowe, ponieważ jest to pierwsza pieczęć jakiegokolwiek króla Judy lub Izraela znaleziona podczas regularnych wykopalisk naukowych na stanowisku archeologicznym (in situ). |
| Ekron (Tel Mikne) | Tablica z inskrypcją potwierdzającą istnienie Filistyńskiego miasta Ekron, wspomnianego w Starym Testamencie. |
| Archeologia Babilonu i Niniwy | Ruiny tych miast potwierdzają wiele aspektów opisanych w Biblii, w tym zdobycie Babilonu przez Cyrusa Wielkiego. |
| Stela z Tel Dan | Stela z Tel Dan z IX wieku p.n.e. zawiera pierwszą historyczną wzmiankę o „domu Dawida” (króla Dawida), co dostarcza dodatkowych dowodów na istnienie Dawida jako historycznej postaci. |
| Stela Merenptaha | Ten starożytny egipski napis z XIII wieku p.n.e. zawiera najwcześniejszą znaną zewnętrzną wzmiankę o Izraelu. W przeciwieństwie do wszystkich innych narodów wymienionych na steli Merenptaha – w języku egipskim, hieroglify użyte do oznaczenia Izraela (𓇋𓏭𓂋𓏏𓊎𓏴𓏤) zawierają determinatyw oznaczający grupę ludzi lub naród, a nie miasto-państwo czy królestwo. Potwierdza to fakty Biblijne z tamtych czasów, ze Izrael był pośród narodów Kanaanu, ale nie był jeszcze ustanowionym królestwem! |
| Rękopisy z Qumran | W latach 1947-1956 w jaskiniach koło Qumran nad Morzem Martwym odnaleziono tysiące fragmentów rękopisów. Zawierają one najstarsze znane kopie ksiąg biblijnych, a także inne teksty związane z żydowskim życiem religijnym w czasach Drugiej Świątyni. |
| Ostrakon Domu Jahwe | Ostrakon oznaczony numerem 18 ze zbioru odkrytych 112 ostrakonów na stanowisku archeologicznym Tel Arad, pochodzących z około 600 roku p.n.e. Zawiera najstarszą historyczną wzmiankę potwierdzającą istnienie Świątyni Salomona. Jest przechowywany w Muzeum Izraela. |
| Tabliczka Babel | Tabliczka kamienna pochodząca z miejsca budowy wieży i datowaną na VI w. p.n.e. Relacja na tabliczce dotycząca budowy wieży jest niemalże identyczna z biblijnym przekazem o budowie wieży Babel. Na podstawie przetłumaczonego tekstu można wnioskować, że budowlę nakazał wznieść Nabuchodonozor II. |
| Opis Borsippa (Inskrypcja na Borsippie) | Pośród szeregu inskrypcji znalezionych na terenie starożytnego Babilonu, stworzonych w czasach Nabuchodonozora II, znaleziono takie zawierających opisy jego działalności budowlanej i religijnej. Potwierdzają kontynuację budowy rozpoczętej przed wieloma wiekami wieży utożsamianej z Biblijną wieżą Babel (opisanej też jako najstarszy zabytek regionu) |
| Kamienna inskrypcja Piłata | Znaleziona w Cezarei Maritima, inskrypcja ta wspomina Poncjusza Piłata jako prefekta Judei. Potwierdza to historyczność postaci kluczowej w opisie procesu Jezusa. |
| Tunel Ezechiasza | Tunel ten, wydrążony w skale pod Jerozolimą, został zbudowany za panowania króla Ezechiasza, aby zabezpieczyć wodę w obliczu asyryjskiego oblężenia. Odkrycie tunelu oraz inskrypcji Siloam, która opisuje jego budowę, potwierdza biblijną relację z 2 Księgi Królów 20:20 i 2 Księgi Kronik 32:30. |
| Papirusy z Elefantyny | Zbiór papirusów znalezionych na wyspie Elefantyna w Egipcie, pochodzących z V wieku p.n.e., zawiera korespondencję żydowskiej społeczności. Potwierdzają one istnienie świątyni żydowskiej w Egipcie i dostarczają informacji o życiu żydowskim w tamtym okresie. |
| Listy Amarneńskie | Znane również jako Tabliczki z Amarny, datowane są na okres około 1360-1330 p.n.e. Listy są korespondencją między faraonami Egiptu a różnymi władcami i urzędnikami z Kananu, Mezopotamii, Anatolii i innych regionów. Listy mówią o ludzie nazwanym Habiru, który pustoszył ziemie Kanaanu. Wasale Egipscy prosili o pomoc Faraona, ale się nie mogli jej doczekać. Potwierdza to Biblijne wydarzenia podoboju Królestw Kanaanu w tamtym okresie oraz strach Egiptu względem Izraela, po wcześniejszych plagach i zatopieniu armii. Przykład: List EA 286 – (List Abdi-Heby z Jerozolimy do Faraona): „Jeżeli ten rok nie będzie wojsk, wszystkie kraje władcy, mego pana, zostaną utracone. Habiru niszczą wszystkie ziemie władcy. Jeżeli nie nadejdą wojska w tym roku, wszystkie ziemie władcy, mego pana, zostaną utracone.” |
| Inskrypcja z Soleb | Inskrypcja z Soleb to starożytny napis, który został odkryty w świątyni w Soleb, mieście położonym w Nubii, na terenie dzisiejszego Sudanu. Świątynia ta była zbudowana przez faraona Amenhotepa III (ok. 1390-1353 p.n.e. tj. czas wkrótce po wyjściu Izraela z Egiptu ok 1446 r. p.n.e). Inskrypcja z Soleb zawiera wzmiankę o „Szazu Yahwe” (czyli „nomadach Yahwe”). Jest to jedno z najstarszych znanych odniesień do nomadów, którzy czcili boga o imieniu Yahwe (JHWH), co ma znaczenie w kontekście badań nad wczesną historią Izraelitów. |
| Srebrne zwoje z Ketef Hinnom | Dwa srebrne zwoje (amuletowe), datowane na około VI wiek p.n.e., co czyni je najstarszym znanym tekstem biblijnym. Na tych zwojach widnieje fragment błogosławieństwa kapłańskiego z Księgi Liczb (6:24-26), znanego jako „Błogosławieństwo Aaronowe” |
| WCZEŚNIEJSZE ZARZUTY KRYTYKÓW | WYJAŚNIENIA UZYSKANE DZIĘKI ZNALEZISKOM ARCHEOLOGICZNYM |
| Mojżesz nie mógł napisać Pięcioksięgu, ponieważ żył w czasach przed wynalezieniem pisma. | Pismo istniało już kilkaset lat przed Mojżeszem. |
| Rodzinne miasto Abrahama, Ur, nigdy nie istniało. | Archeologowie odkryli ruiny miasta Ur. Na jednej z kolumn widniała inskrypcja „Abram”. |
| Miasto zbudowane na skale, „Petra”, nigdy nie istniało. | Archeologowie odkryli ruiny tego miasta. |
| Historia zdobycia Jerycha to mit. Miasto nigdy nie istniało. | Archeologowie odnaleźli ruiny tego miasta i przeprowadzili wykopaliska. Odkryto, że mury Jerycha zapadły się dokładnie tak, jak opisano to w przekazie biblijnym. |
| „Hetyci” nigdy nie istnieli. | Odnaleziono setki opisów i wzmianek dotyczących niezwykłej cywilizacji hetyckiej. Obecnie można nawet uzyskać doktorat z badań nad cywilizacją hetycką na Uniwersytecie w Chicago. |
| Belszazar nie był prawdziwym królem Babilonu; nie jest wzmiankowany w żadnej kronice. | Tablice odkryte na terenach starożytnego Babilonu opisują panowanie Belszazara jako współregenta i syna Nabonidusa. |
INNE CIEKAWOSTKI ARCHEOLOGICZNE:
1) Góra Synaj Jabal Al-Lawz – w północno-zachodniej Arabii Saudyjskiej jest od kilku dekad coraz częściej wskazywana przez badaczy jako Biblijna Góra Synaj, miejscem, gdzie Mojżesz otrzymał Dziesięć Przykazań od Boga. Liczne dowody znalezione w tym regionie potwierdzają jej autentyczności. Są to: zgodność z geograficznymi opisami Biblijnymi, spalony wierzchołek, pęknięta skała, jaskinia, ślady ołtarza i 12 Stel, ślady starożytnego osadnictwa i inskrypcji żydowskich (przeczytaj szczegóły: Góra Synaj Jabal Al-Lawz)
2) Dowody na Wyjście Izraela z Egiptu i Podbój Kanaanu – potwierdzone przez dowody takie jak Góra Jabal Al-Lawz, Listy Amareńskie, Inskypcję z Soleb, Stele Merenptaha, Fakty z życia faraona Totmesa III (szczegóły na: wyjście Izraela z Egiptu)
3) Arka Noego – Formacja skalna przypominająca Arkę Noego została odnaleziona w górach Ararat w Turcji. Od lat 50. XX wieku miejsce to było badane przez różne ekipy naukowe. Formacja Durupinar, która jest uważana przez niektórych za potencjalną Arkę Noego, została poddana szczegółowym badaniom geofizycznym, w tym skanom radarowym, które sugerują istnienie trzech pokładów wewnętrznej struktury, co zgodne jest z biblijnym opisem Arki. Ujawniły one struktury podpowierzchniowe przypominające kształtem statek Dodatkowo, badania wykazały obecność metalowych próbek, co wskazuje na możliwość istnienia sztucznych elementów w tej formacji, sugerujących, że mogła to być konstrukcja wykonana przez człowieka. Wymiary formacji odpowiadają bardzo wyraźnie wymiarom Arki opisanym w Księdze Rodzaju. Najnowsze próbki pobrane ze stanowiska wskazują na działalność człowieka sięgającą czasów biblijnych (Artykuł o Arce Noego).
4) Władcy z Biblii – badania archeologiczne potwierdziły również istnienie 53 władców wymienianych w Biblii (link)
5) Pierwsze cywilizacje – To co historia mówi o najstarszych cywilizacjach jest bliskie czasowo i geograficznie wersji stworzenia świata zawartej w Biblii. Powstały one na obszarze nazwanym Żyznym Półksiężycem, obejmującym dolinę dolnego Nilu, wschodnie wybrzeża Morza Śródziemnego oraz dorzecze Eufratu i Tygrysu. Są to cywilizacje Sumerów oraz Egipcjan, które powstały w okresie około 4. tysiąclecia p.n.e. Natomiast na podstawie genealogii Biblijnej, badacze wyliczyli, że stworzenie Adama i Ewy miało miejsce około 4000-5000 lat p.n.e.
6) Kultura Żydowska – Tradycje, święta żydowskie, wielkie postacie (Mojżesz, Król Dawid, król Salomon i inni), prawo Mojżeszowe i wiele innych spraw nie znajduje innego wytłumaczenia niż zapiski Biblijne.
Warto tutaj również poruszyć kwestię rodowodów i genealogii, która u Żydów miała i ma ogromne znaczenie. Od zawsze wiedzieli i przekazywali sobie informacje na temat przodków, aż do czasów starożytnych (12 pokoleń Izraela), do czasów pierwszego człowieka – Adama włącznie.
10. MATEMATYKA I FIZYKA
Badania matematyczne nad Biblią
Matematyk Iwan Panin 40 lat badał Biblię pod kątem matematycznym. Wykazał, że Biblia (w językach oryginalnych) jest wytworem matematycznego superintelektu wykraczającym poza ludzkie możliwości. Dostarczył Fundacji Nobla 43 000 stron zapisków wraz oświadczeniem, że jest to dowód na to, że Biblia jest Słowem Bożym (więcej).
Fizyka kwantowa
Dotychczas wiele osób próbując Boga zrozumieć intelektualnie, nie mogła jednocześnie połączyć cech takich jak: miłość i sprawiedliwość, albo tego, że jest w trzech osobach lub w kilku miejscach naraz. Doświadczenia fizyki kwantowej również potwierdzają wiele zjawisk, które są sprzeczne z racjonalnością. (ciekawy artykuł o fizyce kwantowej)
Liczba Pi oraz ciąg Fibonacciego
Na wymienienie tutaj zasługują również dowody naukowe związane z liczbą Pi, czy też ciągiem Fibonacciego. Ciąg Fibonacciego, w którym każda liczba jest sumą dwóch poprzednich, pojawia się w wielu aspektach przyrody, takich jak układ liści na roślinach, wzory w szyszkach i muszlach, a także w proporcjach anatomicznych zwierząt i ludzi. Dla niektórych osób ten powszechny wzorzec w naturze jest dowodem na istnienie inteligentnego projektu. Uważają oni, że tak harmonijny i powszechny układ matematyczny, obecny w tak wielu formach życia, wskazuje na istnienie wyższej inteligencji, czyli Boga, który stworzył świat w sposób uporządkowany i celowy.
Argument precyzyjnego dostrojenia
Wszechświat posiada fundamentalne stałe fizyczne i parametry (takie jak stała grawitacji, stała Plancka, ładunek elektronu), które wydają się być precyzyjnie dostrojone do wartości umożliwiających istnienie życia. Niewielkie zmiany w tych stałych lub parametrach prowadziłyby do wszechświata, w którym życie, jakie znamy, nie mogłoby istnieć. Na przykład, gdyby siła grawitacji była nieco silniejsza lub słabsza, gwiazdy mogłyby nie powstać lub szybko się zapadać.
Prawdopodobieństwo, że te stałe są tak precyzyjnie dostrojone przypadkiem, jest niezwykle niskie. Zatem niektórzy twierdzą, że najlepszym wyjaśnieniem jest istnienie inteligentnego projektanta, który ustawił te parametry w sposób umożliwiający życie.
CYTATY WYBITNYCH LUDZI NAUKI
Niektórzy mówią, że wiara w Boga jest wyrazem niskiej inteligencji i braku wykształcenia. Twierdzą też, że nauka obaliła Boga… Jeśli jesteś w gronie tych osób, przeczytaj poniższe wypowiedzi osób prawdopodobnie dużo inteligentniejszych i posiadających o wiele więcej wiedzy od ciebie, którzy nie widzą konfliktu między wiarą a nauką:
- Isaac Newton: Jeden z najbardziej znanych fizyków i matematyków, Newton często wyrażał swoje przekonania religijne. Powiedział: „Ten najwspanialszy system słońca, planet i komet, może mieć tylko pochodzenie od rady i panowania istoty inteligentnej i potężnej.”
- Albert Einstein: Chociaż poglądy Einsteina na temat religii były skomplikowane, często mówił o swoim podziwie dla tajemnicy i harmonii wszechświata. Powiedział: „Każdy, kto jest poważnie zaangażowany w pracę naukową, staje się przekonany, że w prawach wszechświata manifestuje się duch znacznie wyższy niż ludzki duch.”
- Galileo Galilei: Jako pionier astronomii, Galileo często konfrontował się z kościelnymi doktrynami, ale osobiste przekonania religijne były dla niego ważne. Powiedział: „Matematyka jest językiem, którym Bóg napisał wszechświat.”
- Max Planck: fizyk, twórca teorii kwantów, mówił: „Religia i nauka naturalna, mimo ich niezależności, są złączone niezrywalnymi więzami. […] W obliczu wielkiej tajemnicy wszechświata pozostaje ona [religia] jedynym światłem prowadzącym w mroku niewiedzy.”
- Blaise Pascal: matematyk i filozof zapisał w krótkim tekście, znanym jako „zakład Pascala”: „Są dwie możliwości: albo Bóg jest, albo Go nie ma. Jeżeli przyjmę, że Bóg jest, a Boga nie ma, ryzykuję swoim skończonym, krótkim życiem. Właściwie czym ryzykuję? Chyba tylko tym, że gdybym uważał, że Boga nie ma, mógłbym nie wkładać tyle wysiłku w to, by żyć uczciwie… Jeżeli jednak przyjmę, że Boga nie ma, a Bóg jest, ryzykuję nieskończoną wiecznością”. Zysk i strata są niewspółmierne. Mają się do siebie jak skończona liczba do nieskończoności. Wybór jest więc oczywisty.
- Gregor Mendel: często określany jako ojciec współczesnej genetyki, był także mnichem i powiedział: „Moje naukowe badania nie przeszkodziły, lecz raczej umocniły moją wiarę w Boże zarządzenia.”
- Michael Faraday: jeden z największych naukowców w dziedzinie elektromagnetyzmu, wyraził swoje przekonania słowami: „Dlaczego nie miałbym uwierzyć, że ten Wszechmogący, który stworzył te piękne i wspaniałe rzeczy, jest również moim Ojcem?”
- Louis Pasteur: wynalazca pasteryzacji powiedział: „Trochę nauki zabiera cię od Boga, ale dużo nauki zabiera cię z powrotem do Niego…”
- Arthur Eddington: angielski astronom, fizyk i matematyk, powiedział: „Wiara w Boga otwiera nowe perspektywy, które były niewidoczne dla naukowego podejścia.”
- James Clerk Maxwell: fizyk znany z sformułowania równań elektromagnetyzmu, wyraził swoją wiarę słowami: „Prawa natury są zapisane przez rękę Stwórcy w języku matematyki.”
- Werner Heisenberg: jeden z głównych twórców mechaniki kwantowej, stwierdził: „Pierwszy łyk z kielicha nauki naturalnej uczyni cię ateistą, ale na dnie kielicha Bóg cię czeka.”
- Francis Collins: genetyk znany z kierowania Projektem Ludzkiego Genomu, wyraził swoje przekonania: „Jako wierzący w Boga, doświadczam pewnego rodzaju pokory i zdumienia, widząc, jak wielki jest Jego stworzony wszechświat.”
- Charles Townes: (Nobel z fizyki 1964) – wynalazca masera i współwynalazca lasera. Powiedział: „Wiele zasad naukowych, na przykład prawa fizyki, są bardzo zgodne z religią. W rzeczywistości, dla mnie, nauka i religia to bardzo podobne i współgrają ze sobą.”
- William D. Phillips: (Nobel z fizyki 1997) – za prace nad chłodzeniem i pułapkowaniem atomów laserem. Powiedział: „Wierzę w Boga jako stwórcę świata. To bardzo ważna część mojego sposobu patrzenia na świat, dlatego nie widzę żadnego konfliktu między wiarą w Boga a nauką.”
- Joseph Murray: (Nobel z medycyny 1990) – za prace nad przeszczepami narządów. Powiedział: „Mój trening w nauce był towarzyszem mojej wiary religijnej. Nie widzę żadnego konfliktu między wiarą a nauką.”
- Arthur Schawlow: (Nobel z fizyki 1981) – współwynalazca lasera. Jako głęboko wierzący chrześcijanin, powiedział: „Nie widzę żadnego konfliktu między nauką a religią. Nauka pokazuje, co istnieje w świecie. Religia dotyczy tego, co wartościowe. Są to dwie różne sfery myśli.”
11. ZAMIESZANIE RELIGIJNE I WOJNY
Zamieszanie religijne na świecie, wojny z powodu wiary, wiele denominacji chrześcijańskich i interpretacji Biblii to naszym zdaniem również dowód na istnienie Boga. Biblia mówi o walce duchowej oraz o przeciwniku, który kłamie i zwodzi ludzi na całym świecie, aby nie doszli do poznania prawdy. Pan Jezus natomiast mówił o drodze wąskiej, która prowadzi do życia i szerokiej, która prowadzi do zatracenia.
Biblia zapowiada wojny, zapowiada chaos, zapowiada zwiedzenia, i zwodzicieli. Zapowiada cierpienia ludzi i prześladowania chrześcijan.
12. KULTURA I SPOŁECZEŃSTWO
Bycie oddalonym od Boga często idzie w parze z:
a) zainteresowaniem magią, ezoteryką, okultyzmem, kulturą wschodu
b) zainteresowaniem mroczną muzyką, mrocznymi filmami i kulturą promującą złe rzeczy (rozwiązłość seksualną, używki, bunt, hedonizm)
c) rozwiązłym życiem seksualnym
d) rozwodami i rozbitą rodziną, rodzinami patchworkowymi, brakiem relacji rodzinnych, nieudanymi związkami
e) depresją, myślami samobójczymi, lękami, atakami paniki, poczuciem pustki i samotności, zatroskaniem o życie doczesne
f) strachem przed śmiercią, nierozmawianiem o tym temacie
g) egoizmem i zainteresowaniem sobą
h) bezdzietnością i unikaniem dzieci
i) unikaniem osób starszych i opieki nad osobami starszymi
j) popadaniem w uzależnienia (alkohol, hazard, pornografia, papierosy, narkotyki)
k) pogardą do tradycji i autorytetów
l) wulgarnością i agresją.
Odsetek powyższych zjawisk w życiu zmniejsza się im bliżej ktoś zbliża się do Boga (nie mówimy o osobach, tylko „religijnych”!), co dowodzi, iż On istnieje i dostarcza swoim wierzącym wolności od grzechu i nałogów oraz tzw. owoców Ducha Świętego (miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara; łagodność, powściągliwość – Galacjan 5:22-23)
Uwierzyłeś, że Bóg istnieje? Wspaniale!
Sama wiara, że Bóg jest nie wystarczy jednak do zbawienia. Uwierz w Ewangelię i idź za Panem Jezusem!
Znasz inne dowody na istnienie Boga? Daj nam znać.
