DOWODY NA ISTNIENIE BOGA

1. Proroctwa o upadku miasta Petra (dawniej Sela) w regionie o starożytnej nazwie Seir (Edom) - (Jer. 49:16) (Ezech. 35:1-15) (Izaj. 34:9-15) (Jer. 49:18.)

Powyższe proroctwo dotyczące Petry spełniło się. Wybrano nowy szlak handlowy na korzyść Palmyry. Handel Petry umiera. Również w 363 r. potężne trzęsienie ziemi zniszczyło wiele budynków, a także miejski system zaopatrzenia w wodę.

2. O upadku Babilonu (Izaj. 13:17-22 )

Bóg przepowiedział jej upadek, a także przepowiedział, że nigdy nie zostanie odbudowana. Przepowiednia dokładnie określa, kto będzie siać spustoszenie. Przez wiele stuleci proroctwo wydawało się niespełnione. Dopóki nie zapadła noc, Medowie i Persowie wkroczyli do miasta, a Babilon upadł. Babilon, najpotężniejsze miasto na świecie, stolica narodu, który zniewolił lud Boży – został zapomniany. Jak powiedział Prorok: „Nigdy nie zostanie odbudowany”.

3. Upadek Tyru

(Ezechiel 28)(Ezech. 26:3-19)

W 586 pne król Nabuchodonozor zaatakował i zniszczył Tyr, zgodnie z proroctwem. Ale ludzie uciekli na pobliską wyspę ze swoim dobytkiem i skarbami. Przez 240 lat miasto Tyr leżało w gruzach, a mieszkańcy wyspy nadal żyli. W końcu Aleksander Wielki wysłał swoją armię do Tyru, ale zastał go w ruinie, a na wyspę nie mógł się dostać, ponieważ miejscowi ufortyfikowali ją rozbudowaną barierą wodną. Jednak nie poddał się. Opracował plan: postanowił zbudować mur prowadzący z lądu na wyspę. Materiały budowlane zabrano z ruin miasta Tyr. Armia rzuciła całe miasto do morza. Zeskrobali nawet piasek, aż pozostała tylko naga skała. Tak więc proroctwo się wypełniło, a miasto Tyr było płaskie i nagie jak wierzchołek skały, a „wielkie wody” je pokryły.

4. Jakiś czas przed 500 rokiem pne prorok Daniel ogłosił, że długo oczekiwany przez Izrael Mesjasz* rozpocznie swoją publiczną działalność 483 lata po wydaniu dekretu o odbudowie Jerozolimy (Dan. 9:25-26). Ponadto prorokował, że Mesjasz zostanie „zgładzony”, zabity i że wydarzenie to nastąpi przed drugim zniszczeniem Jerozolimy. Istnieje wiele dowodów na to, że proroctwa te wypełniły się w pełni w życiu (i ukrzyżowaniu) Jezusa Chrystusa. Dekret o odbudowie Jerozolimy został wydany przez perskiego króla Artakserksesa hebrajskiemu kapłanowi Ezdraszowi w 458 rpne. 483 lata później Jezus Chrystus rozpoczął swoją publiczną działalność w Galilei. (W tym miejscu należy zauważyć, że ze względu na zmiany w kalendarzu większość historyków datuje początek działalności Chrystusa na rok 26 n.e. Ponadto istnieje roczna przerwa między 1 p.n.e. a 1 r. n.e.) Ukrzyżowanie Jezusa Stało się to zaledwie kilka lat później, cztery dekady później, w 70 rne. Jerozolima została zniszczona.

5. Prorok Izajasz prorokował, że zdobywca imieniem Cyrus zniszczy pozornie niezdobyty Babilon i podbije Egipt oraz większość znanego wówczas świata. Izajasz powiedział, że ten sam człowiek pozwoli wygnanym Żydom na swobodny powrót do ich ziemi bez płacenia okupu (Izajasz 44:28; 45:1 i 45:13). Izajasz zapisał to proroctwo 150 lat przed narodzinami Cyrusa, 180 lat przed tym, jak Cyrus zrobił wymienione rzeczy (Cyrus faktycznie zrobił to wszystko) i 80 lat przed wygnaniem Żydów.

6. Jozue prorokował, że Jerycho zostanie odbudowane przez jednego człowieka. Powiedział również, że najstarszy syn tego mężczyzny umrze, gdy rozpocznie się budowa, a jego młodszy syn umrze, gdy zostanie ukończona (Jozuego 6:26). Jakieś pięć wieków później jego proroctwo wypełniło się w życiu i historii rodziny Chiela Betel (1 Król. 16:33-34).

7. Bezimienny prorok Boży (prawdopodobnie Szimea) powiedział, że przyszły król Judy, imieniem Jozjasz, zbierze kości wszystkich mistycznych kapłanów króla Jeroboama („kapłanów wyżyn”) Izraela i spali je na ołtarzu w dniu Jeroboama ( 1 Królewska 13:2 i 2 Księga Królewska 23:15-18). Wydarzenie to miało miejsce około 300 lat po tym, jak zostało przepowiedziane.

8. Proroctwa o niewoli Babilońskiej, o uprowadzeniu Izraelitów o plagach, które mają ich dotknąć za odstępstwo od Boga.

Bóg przez proroków ostrzegał o tym od wieków Izrael - począwszy od Mojżesza, po proroków Izajasza, Jeremiasza i Ezechiela i innych proroków.

Niewola babilońska lub wygnanie odnosi się do okresu w historii Izraela, kiedy naród żydowski był przetrzymywany w niewoli przez babilońskiego króla Nabuchodonozora II. Jest to ważny okres w historii biblijnej, ponieważ niewola/wygnanie Żydów oraz powrót i odrodzenie były wypełnieniem proroctw Starego Testamentu. Bóg użył Babilonu jako narzędzia do osądzenia Izraela za bałwochwalstwo i bunt przeciwko Bogu. Ten okres (607-586 pne) w rzeczywistości składał się z kilku odrębnych okresów, kiedy Żydzi zostali wzięci do niewoli przez Babilon. Wraz z kolejnymi buntami przeciwko rządom babilońskim Nabuchodonozor poprowadził swoją armię przeciwko Judzie, aż oblegali Jerozolimę przez ponad rok, zabijając wielu i niszcząc żydowską świątynię, pojmając tysiące Żydów i obróciwszy Jerozolimę w ruinę.

Żydzi powrócą do Jerozolimy po 70 latach wygnania, tak jak prorokowała Biblia. To proroctwo wypełniło się w 537 r. p.n.e., kiedy Izraelici powrócili do Izraela za pozwoleniem perskiego króla Cyrusa i rozpoczęli odbudowę miasta i świątyni. Powrót prowadzony przez Ezdrasza doprowadził do odrodzenia narodu żydowskiego i odbudowy świątyni.

9. Proroctwo Pana Jezusa o zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej. Także o wielkim ucisku, które nadejdzie zanim przeminie pokolenie żyjące za Jego czasów.

Gdy Jezus szedł po wyjściu ze świątyni, zbliżyli się do Niego uczniowie aby mu pokazać budowle świątyni. Lecz On rzekł do nich: Widzicie to wszystko? Zaprawdę powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu który by nie był zwalony. (Mt 24,1, Mk 13,2, Łk 21,6).

Proroctwa wkrótce wypełniły się za sprawą Rzymian.